7.10.11

Η ιστορία συνεχίζεται στο www.marmita.gr

Δύο καρπούζια κάτω απο μία μασχάλη, όπως σοφά λέει η λαική παροιμία είναι πολλά.
Μου ήταν αδύνατο να κρατήσω και blog και την επαγγελμετική μου ιστοσελίδα ταυτόχρονα και update συνεχώς.
Έτσι πήρα την απόφαση να φτιάξω δύο σε μία. Το ανανεωμένο site της Μαρμίτας θα φιλοξενεί απο δω και πέρα εκτός απο τα μαθήματα μαγειρικής και τη δουλειά μου και το χώρο του blog, τις σκέψεις μου, τις ανακαλύψεις μου αλλά και πολύ σύντομα και τις δικές σας απορίες και ενδιαφέροντα σε σχέση πάντα με τη γαστρονομία.

Σας ευχαριστώ πολύ που γίνατε φίλοι μου όλο αυτον το καιρό και εύχομαι να συνεχίσετε και μέσα απο την καινούργια ιστοσελίδα μου.


Καλή αντάμωση

13.6.11

Εστιατόριο Ρόδι και Μέλι

Εδώ και 9 μήνες ένα εστιατόριο διαμάντι, το Ρόδι και Μέλι λειτουργεί στην οδό Αιγύπτου 5, στα Λαδάδικα.
Εγώ το επισκέφτηκα ήδη πολλές φορές και κάθε φορά η ποιότητα είναι ίδια,  δηλαδή απλά εξαιρετική .
Ο χώρος καλαίσθητος , λιτός , φιλοξενεί τους πελάτες στο ισόγειο , στον επάνω όροφο και φυσικά τώρα που καλοκαίριασε έξω .
Ο γιός των ιδιοκτητών, ο Μιχάλης, μας καλωσόρισε και μας οδήγησε στο τραπέζι μας.
Κοίταξα έξω από το παράθυρο και πρόσεξα τα κουρτινάκια που το διακοσμούσαν, ένα μικρό ελληνικό bistro σκέφτηκα και με χαρά άνοιξα τον κατάλογο.
Αυθεντική ελληνική κουζίνα, με την πρώτη ανάγνωση, αλλά και πιάτα που μου θύμιζαν κάτι που δε μπορούσα ακόμα να προσδιορίσω.
Ο Μιχάλης μας έδωσε και μια κάρτα με τα πιάτα ημέρας: γιουβαρλάκια, φρέσκα ραβιόλια με γέμιση μπλε τυρί (αυτό θα πάρω), γαρδουμπάκια, φρέσκος μπακαλιάρος ψητός ή ποσέ, χουνκιάρ (αυτό θα πάρει η κουμπάρα μου) ψάρια ημέρας ψητά, αλλά και διάφορα μαλάκια και παστά για ένα λαχταριστό ουζάκι.
Ο βασικός κατάλογος πλούσιος,  χωρίς να είναι υπερβολικός, με τα κλασικά της ελληνικής κουζίνας, σαλάτα ρόδι και μέλι (θα την πάρουμε και αυτή), φάβα, μουσακά, αλλά και μακαρονάδες, με θαλασσινά , κεφτεδάκια τηγανιτά σερβιρισμένα με χυλοπίτες, ψητά της ώρας και συκώτι (αγαπημένη προσωπική λιχουδιά).
Ο κατάλογος μιλούσε από μόνος του για την πείρα και τη γνώση που κρυβόταν πίσω από κάθε πιάτο. Κάτι μου έλεγε ότι η βραδιά θα με ικανοποιούσε και η διαίσθηση μου αυτή ενισχύθηκε όταν έφτασε το ψωμί, νόστιμο πραγματικό ψωμί.
Η λίστα των κρασιών μικρή αλλά σωστή και το σημαντικότερο με λογικές τιμές, επιτέλους!
Το γεύμα ξεκίνησε με φρέσκα τσιπς πατάτας , καλωσόρισμα του εστιατορίου! νομίζω ότι δε θα μας φτάσει , πρέπει να ζητήσω κι άλλη μερίδα….
Πρώτες έφτασαν οι σαλάτες, φρεσκοκομμένες, σωστές μερίδες, ωραίο dressing.
Μανιτάρια πλευρώτους χωρίς να κολυμπάνε στο λάδι, ωραία σπαράγγια <<τραγανά>>  αλλά και ένα γαρδουμπάκι στη μέση , η αποκάλυψη!! Ελαφρύ, φτιαγμένο με εξαιρετικής ποιότητας υλικά, τέλειο ψήσιμο που το άφησε ζουμερό και πεντανόστιμο.
Μα ποιος μαγειρεύει!! σκέφτηκα….
Τα ραβιόλια  μου, ωραία, al dente, η ζύμη νόστιμη και η γέμιση φίνα , οι γεύσεις σωστά ισορροπημένες. Το συκώτι μαλακό ζουμερό, εξαιρετικής ποιότητας κρέας, τα φρέσκα τορτελίνι, αν και λίγο αλμυρά για τα γούστα μου, με ωραία γέμιση, ο μπακαλιάρος φρεσκότατος και σωστά ψημένος.
Δεν άντεξα, έτρεξα στην κουζίνα να ευχαριστήσω τον μάγειρα. Δεν ήταν ένας αλλά δύο, Ο Δημήτρης (o chef)  και η γυναίκα του η Νατάσα μαγειρεύουν μαζί τα τελευταία 15 χρόνια. Μια μεγάλη διαδρομή σε κουζίνες εστιατορίων ,σκληρή δουλειά αλλά πάντα με μεράκι και αγάπη. Συζητώντας μαζί τους ανακάλυψα ότι για πολλά χρόνια ήταν στις κουζίνες ενός πολύ γνωστού gourmet εστιατορίου στο κέντρο της πόλης, έτσι το γευστικό μου πάζλ συμπληρώθηκε. Βγήκα από την κουζίνα και κατευθύνθηκα γρήγορα στο τραπέζι να αρπάξω το τελευταίο κομμάτι από τις υπέροχες crepes suzettes που είχε απομείνει…


3.5.11

Αλμυρές Τούρτες!!!

 Τούρτες λένε οι Συμιακοί τις τυρόπιτες που φτιάχνουν. Τυρόπιτες με εύκολη ζύμη που μοιάζει με ζύμη κουρού και τυρένια γέμιση με μπόλικο δυόσμο και πιπεράκι.
Θα αναρωτιέστε γιατί τις λένε Τούρτες και όχι τυρόπιτες, ίσως απο το σχήμα τους που είναι λίγο φουσκωτό , ......αυτή ήταν η απάντηση που πήρα απο τις ντόπιες, αν κάποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω παρακαλώ να με ενημερώσει!!!
Στη Σύμη τις δοκίμασα πρίν από 8 χρόνια και έκτοτε τις φτιάχνω συχνά γιατί , είναι πανεύκολες, γίνονται πολλές και τελιώνουν στο λεπτό.


Υλικά για 30-40 κομμάτια (εφόσον δεν τρώτε την ωμή ζύμη όπως εγώ!).
Για τη ζύμη
1 πακέτο αλέυρι που φουσκώνει μόνο του (500γρ), 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι, 1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό (220γρ), 1 πακέτο βιτάμ ή άλλη μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου.


Για τη γέμιση
300γρ κίτρινο τυρί (τύπου regato) τριμμένο, 150γρ ανθότυρο, 3 αυγά χτυπημένα και 1 κρόκο με λίγο νερό για το <<γυάλισμα>>, 1 κουταλιά της σούπας ξερό δυόσμο ή 3 κουταλιές της σούπας φρέσκο και ψιλοκομμένο, 1/2 κουταλάκι του γλυκού μπάικιν παόυντερ και μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.


Εκτέλεση
Φτιάχνω  πρώτα τη ζύμη.
Σε ένα μπολ βάζω το αλεύρι, το αλάτι, το βιτάμ και το γιαούρτι και ανακατεύω καλά μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά και και να έχω μια μαλακιά και ελαστική ζύμη. Προσοχή αυτή η ζύμη δε μοιάζει με ζύμη πίτας , φαίνεται να μην είναι συμπαγής αλλά έτσι πρέπει να είναι η υφή της.
Τη βάζω στην άκρη και την τυλίγω με μια πετσέτα.
Φτιάχνω τη γέμιση
Σε ένα μπολ βάζω τα τυριά, τα αυγά χτυπημένα, το δυόσμο και το πιπέρι και  ανακατεύω καλά να δέσουν τα υλικά μεταξύ τους.
Προθερμαίνω το φούρνο (πάνω κάτω αντίσταση) στους 200C.
Τώρα είμαι έτοιμη για τις τούρτες!!! Θα διασκεδάσετε πολύ ανοίγοντας αυτά τα φύλλα γιατί είναι τόσο εύκολο που μπορείτε να το κάνετε μαζί με τα παιδιά σας.
Παίρνω λοιπόν λίγη ζύμη , ανοίγω ένα φύλλο πάχους 0,3-0,4 χιλιοστά (με ένα χοντρό πλάστη) και με τη βοήθεια του ειδικού εργαλείου για τυροπιτάκια κόβω πιτάκια . Αν δεν έχετε το ειδικό εργαλείο , μην ανησυχείτε και ένα πιατάκι από το φλυτζανάκι του τσαγιού είναι ότι πρέπει.
Παίρνω 1 1/2 κουταλάκι του καφέ γέμιση και την τοποθετώ στο πιτάκι μου. Διπλώνω τη μία άκρη πάνω στην άλλη και σχηματίζω ένα μισοφέγγαρο. Πατάω καλά τις 2 άκρες να κολλήσουν μεταξύ τους  και με την βοήθεια ένος πιρουνιού κάνω σχέδια γύρω γύρω απο το σημείο που ενώνονται τα δύο φύλλα.
Στρώνω μια λαδόκολλα στο ταψί του φούρνου , το γεμίζω με τούρτες , περνάω από πάνω με ένα πινέλο λίγο κρόκο  και τις ψήνω μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς (20-25 λεπτά).
Εγώ τις τρώω ζεστές!!!